Columns, blogs of een artikel…’What’s in a name’? Deze discussie ga ik hier niet aan. Wat je hier wel vindt zijn columns met humor. Want het leven is al serieus genoeg. En daarom bekijk ik graag alles door een roze bril. Naïef? Ach, zolang ik mijn roze bril ophoud, heb ik daar geen last van…
Deze week sta ik paginavullend in de Flair. Samen met een vriendin. Hoe ik dat geregeld heb is één van de meest gestelde vragen. In deze blog het antwoord.
Iets anders doen, ik hou ervan! In een tijdschrift staan is ook zoiets. Dus hup, op mijn ‘bucketlist’! En van die lijst heb ik al vaker iets gerealiseerd. Zo heb ik ooit mee gedaan aan een miss verkiezing en heb ik een tijd ingeschreven gestaan bij een modellen bureau. Onder andere voor Eneco energie heb ik een opdracht gedaan als model voor een huis aan huis folder. Grote kans dus dat ik met mijn gezicht al eens bij jou op de deurmat heb gelegen…
En als er dan iets op mijn ‘bucketlist’ staat, dan wil ik dat ook wel realiseren. Dus zocht ik uit hoe je in een tijdschrift komt met een interview.
Via facebook ben ik daarvoor lid geworden van de groep RUM. De afkorting van Roept U Maar. Op deze pagina plaatsen journalisten van onder andere tijdschriften en TV programma’s oproepen voor kandidaten of interviews. De oproep voor de Flair was een vraag over vriendschap. Via de mail heb ik hierop gereageerd.
Wanneer je reageert op een oproep is het niet zeker dat je uitgekozen wordt. Ik heb vaker gereageerd zonder reactie terug te krijgen. Maar deze keer sprak mijn verhaal de journalist wel aan. Ze mailde mij enthousiast terug met nog een aantal verdiepende vragen. Deze informatie heeft ze besproken in een redactie vergadering en we zijn door deze ‘keuring’ gekomen.
Enigszins verbaas waren mijn vriendin en ik wel. Want ergens verwacht je toch niet dat je verhaal bijzonder genoeg is. Kort na de mail met bevestiging dat wij één van de drie uitgekozenen waren, werd ik telefonisch geïnterviewd. Daarna volgde nog een aantal mails heen en weer of alles wel juist beschreven stond. En dat is fijn. Je hebt hierdoor genoeg inspraak om je goed te voelen bij het verhaal dat geplaatst wordt.
De foto voor bij het artikel is gemaakt in een studio in Wormerveer: ‘De Celeb’ studio. Kijk, die naam is al goed…
Voor de foto moesten we drie setjes kleding uit eigen kast meenemen. Ter inspiratie kregen we vooraf een moodboard toegestuurd. Niet echt kleuren die we in onze kast hadden. Dus ben ik nog maar snel de winkels ingedoken. Maar ook dat hielp niet echt. Tot ik bij de Takko een blouse, perfect passend bij het ‘palet’ vond. Voor een prikkie. En die blouse, daar sta ik mee op de foto.
Ons haar moesten we zelf doen. De make-up werd verzorgd. Maar goed ook. Mijn haar doen lukt wel. Zo blij met de perfecte krultang om mijn steile bosje wat volume te geven. Maar make-up is een ander ding. Ik gebruik normaal niet meer dan wat poeder en mascara. Gelukkig werd daar prima rekening mee gehouden. Een natuurlijke make-up was het eindresultaat.
Na het omkleden was het tijd voor de foto’s. En dat is best vreemd. Ineens moest je spontaan veel lol en plezier uitstralen. Maar na de eerste onwennige seconden, was dat over. We hebben zo heerlijk gelachen met ons tweeën. Zo erg dat ik bijna de slappe lach kreeg. En dat is dan net weer iets te veel lachen…
Binnen een kwartier waren de foto’s gemaakt. En dan zie je op het scherm van de fotograaf toch ineens zo’n tijdschriften foto. Heel vreemd. Waar we vooraf best onzeker waren, was het resultaat meer dan tijdschrift waardig.
Wat was dit super leuk om te doen. Niet alleen omdat het op mijn bucketlist stond. Nee, dit interview heeft veel meer waarde. Namelijk de waarde van vriendschap. Want zonder vriendschap is het leven een stuk minder kleurrijk!
PS: zou je dit bericht willen liken op facebook of instagram? Of wil je een reactie achterlaten onder deze blog? Ik vind het namelijk leuk om te weten wie mijn lezers zijn. Liefs Yvonne
En, wandel je nu, na het lezen van deel 1 van deze blogreeks, anders langs de waterplas op Poelbuurt? Ben je ook benieuwd of het een pingoruïne is? In deel 2 van onze zoektocht gaan we eerst terug in de tijd.
Om te ontdekken of onze waterplas een pingoruïne is, moeten we dus eerst terug in de tijd. Bij de informatie die Bart, onderzoeker pingoruïnes Landschapsbeheer Groningen, mij toegestuurd heeft zit onder andere een link naar de website Topotijdreis.nl. Via deze site kun je door middel van luchtfoto’s en kaarten terug in de tijd.
Wanneer je inzoomt op de Poelbuurt, zie je dat iemand in 1962 besloten heeft een weg door onze waterplas te leggen. Hij of zij was zeker zat om om te lopen… Daarmee heeft onze waterplas niet meer zijn originele vorm en formaat. Dat kun je ook zien. De waterkant aan de weg is recht terwijl de overkant rond loopt.
Op deze abeeldingen zie je het verschil: in 1961 nog een volledige waterplas, in 1962 is de weg aangelegd. Bron: topotijdreis.nl
Tegenwoordig is er digitaal nog meer mogelijk. Ook hoogte (en diepte) metingen. In onderstaande digitale afbeelding is het hoogteverschil van ons erf goed te zien. Hoe blauwer hoe dieper. Oranje is het hoogste punt. En dan zie je dat, zelfs met de weg erdoor, de originele vorm van de Poel nog goed te zien is. En dan lijkt het er toch op dat de waterplas een behoorlijke diepte heeft. De kans dat het een Pingoruïne is, wordt daarmee steeds groter.
Naast dat de waterplas niet meer zijn originele vorm heeft, is deze ook ooit ‘lek’ geprikt bij het uitgraven van de begroeiing. De originele ondoorlatende bodemlaag is doorgegraven. Het gevolg hiervan is dat de poel delen van het jaar droog valt. Dit zou officieel niet moeten gebeuren. Begin 2000 heeft er met de kennis van toen, een renovatie van de waterplas plaatsgevonden om droogstand te voorkomen. Het is onduidelijk hoe de renovatie uitgevoerd is. Wat wel duidelijk is, is dat het niet gelukt is. Ook nu nog zakt het waterpeil te veel in droge periodes.
Uiteraard heb ik bij Landschapsbeheer aangegeven dat wij het prima vinden om te onderzoeken of onze waterplas een pingoruïne is. Zolang dat niet gedaan is, blijft de oorsprong een ‘raadsel’. Een dieptemeting gaan we bij mooi weer zelf doen. En landschapsbeheer komt, zodra de corona maatregelen het toe laten, hier grondboringen doen. Uiteraard houden we jullie hiervan op de hoogte!
In afwachting van het onderzoek proberen we de waterplas een zoveel mogelijk natuurlijke uitstraling te geven. We hebben inmiddels de wilgen geknot en twee nieuwe wilgen geplant. Ook hebben we een eenden korf in de vijver gezet. Het eilandje dat in het midden drijft is bestemd voor het meerkoeten echtpaar dat hier jaarlijks komt. Doordat we de extreme hoeveelheid riet teruggesnoeid hebben, is er nu weinig schuilplaats voor de dieren. Waarschijnlijk komen ze dit jaar niet hun nest bij ons bouwen. Sorry, we hopen dat ze volgend jaar terug komen.
Door middel van bloemen wildmengsel en verder onderhoud van onze waterplas willen we zorgen voor een natuurlijke uitstraling. Wel zo leuk voor al die wandelaars die langs komen. En voor ons zelf. Want dat wij hier voorlopig blijven wonen, dat mag duidelijk zijn. Wij hebben ons stekkie gevonden. Met Poel, Dobbe of Pingoruïne…
Lees hier deel 1 van onze zoektocht
Wil je op de hoogte blijven van het verdere onderzoek? Zodra er meer bekend is, kun je het hier op de site lezen. Volg www.overyvonne. nl op facebook of instagram om niets te missen.
Wandelkleding nodig?
Eind 2020 zijn we verhuisd. Naar een vrijstaande woning met een hectare grond en een hele grote waterplas…
De meeste mensen kennen ons huis als dat huis met die Poel. De weg waar we aan wonen heet ook Poelbuurt. Via de Poelbuurt kun je een rondje van bijna 3 kilometer rondom ons dorp lopen. Dagelijks lopen heel wat dorpsgenoten langs ons huis. En dus langs de welbekende Poel.
In de korte tijd dat we hier wonen, komen we erachter dat onze Poel misschien wel helemaal geen Poel is. Er gaat een verhaal rond dat onze Poel op een rij ligt met zes andere waterplassen. En dat het mogelijk een Pingoruïne uit de ijstijd is. Maar in de papieren die we bij de overdracht hebben gekregen wordt de Poel omschreven als een Dobbe.
Kortom, na enig speurwerk heeft onze ‘waterplas’ drie benamingen: Pingoruïne, Poel en Dobbe. Wat hebben we nu echt gekocht? Zolang we geen zekerheid hebben, spreek ik in deze blog van waterplas.
Ik neem contact op met Landschapsbeheer Groningen. Bart Koops, projectmedewerker bij Landschapsbeheer, heeft voor zijn studie onderzoek gedaan naar Pingoruïnes. De aangewezen persoon om vragen over onze waterplas te stellen. Ik leg hem de vraag voor: is onze waterplas een Poel, een Dobbe of een Pingoruïne uit de ijstijd? Het antwoord op deze vraag blijkt een stuk moeilijker dan gedacht.
Er zijn dus meerdere opties wat onze waterplas kan zijn. Hieronder leg ik de drie opties uit:
Poel: Een poel is een omsloten stilstaand en ondiep oppervlaktewater. Ontstaan uit hemelwater wat zich in een lager gelegen stuk grond verzamelt heeft. Vooral in gebruik als drinkplaats voor vee en als opslag voor bluswater.
Dobbe: Een Dobbe is een natuurlijke of gegraven Poel zonder aan en afvoer van waterlopen. Gebruik van een Dobbe is vaak hetzelfde als een Poel: Drinkwater voor vee of buffer voor bluswater.
Pingoruïne: Dit zijn (rest)verschijnselen van Pingo’s uit de ijstijd. Pingo’s ontstonden in de ijstijd doordat grondwater langs scheuren en gaten omhoog ging in de bevroren bodem (permafrost). Het water bevroor en vormde dan een ijslens. Meer water verzamelde zich hier en daardoor werd het groter. Grond werd ophoog geduwd en zo ontstond er een ijsheuvel. Later in de tijd ontdooide dit weer en ontstond er een Pingoruïne. Pingoruïnes zijn meer dan 10.000 jaar oud!
Bevlogen vertelt Bart over zijn onderzoek naar Pingoruïnes. Hij verteld dat Landschapsbeheer op dit moment in Drenthe volop onderzoek naar Pingoruïnes doet en dat er nog weinig onderzoek gedaan is naar Pingoruïnes in Groningen. En juist hier bij ons in het Westerkwartier is een hoge dichtheid aan Pingoruïnes. Eerlijk is eerlijk, halverwege zijn bevlogen verhaal is hij mij kwijt. Het is best ingewikkeld allemaal. Maar ik blijf luisteren en vragen stellen. Al snel komen we tot de conclusie dat er meer onderzoek naar onze waterplas nodig is. Dat kan op twee verschillende manieren:
We kunnen zelf door een dieptemeting redelijk eenvoudig meer te weten komen over onze waterplas. Een pingoruïne loopt in het midden altijd naar beneden en is daar minimaal twee en een halve meter diep. Terwijl ik met Bart bel, klettert de regen tegen het raam. Ik neem mij voor deze meting pas in de zomer te gaan doen…
Een andere optie om erachter te komen wat onze waterplas is, is het uitvoeren van een grondboring. De samenstelling van de bodem geeft dan uitsluitsel over de oorsprong van de ‘waterplas’. Bestaat de grond uit kleileem, dan is het hoogst waarschijnlijk geen pingoruïne. De bodem van een pingo bestaat veelal uit afzettingen, vaak Peelozand, uit het Elsteriën, de twee na laatste ijstijd.
Enthousiast geworden door alle informatie wil ik nu toch echt wel weten wat we gekocht hebben. Bart gaat me nog meer informatie opsturen. Onder andere een digitale manier om terug in de tijd te reizen. Op die manier kun je de veranderingen in de loop der tijd terugzien. Het schijnt namelijk dat onze waterplas vroeger veel groter was. Zelfs tot aan de andere kant van de weg. In de tussentijd ga ik een stok van meer dan twee en een halve meter opzoeken en wachten op mooi weer. Dus als je mij ziet stuntelen in een bootje in onze waterplas, weet dan dat ik de diepte aan het opmeten ben!
Het vervolg van de zoektocht lees je hier. Met onder andere de reis terug in de tijd!
Wil je op de hoogte blijven van het verdere onderzoek? Volg www.overyvonne. nl op facebook of instagram om niets te missen.
In dit tweewekelijkse overzicht van nieuwe blogs, hoe verrassend, plaats ik de links naar alle blogs, columns en recensies die ik de afgelopen twee weken met jullie gedeeld heb. Dus schenk jezelf een kopje thee, koffie of wat sterkers in en neem wat tijd voor jezelf! Manlief en de kids moeten maar even wachten. Quality tijd voor jou! Veel leesplezier met dit tweewekelijkse overzicht.
In mijn column: Dé reden waarom jij als echte theedrinker geen koffie lust! leer je alles over de verschillen tussen thee en koffie drinkers. Op social media reageerde ook een lezer met ‘chaotische genen’ oftewel een combi drinker. En daar blijken er meer van te zijn. Maar wat bepaalt nou jouw voorkeur? Je leest het allemaal!
Aansluitend heb ik mijn favoriete theesmaken en dé tip voor theeleuten met je gedeeld. Sommige theesmaken zijn echt absolute no go’s. Iets met slootwater en tandpasta… Maar een aantal vaste favoriete smaken ontbreken nooit in mijn thee voorraad! Heb jij jouw favoriete thee al gedeeld? Ik ontdek graag nieuwe theesmaken!
Een paar weken terug ben ik door het Friese bedrijf Biostijl benaderd met de vraag of ik een aantal producten van hun site wil uitproberen in ruil voor een recensie. Omdat ik mijn mening graag deel, heb ik een aantal producten van hun site uitgezocht en binnenkort deel ik mijn ervaring met jou! Je leest alles over biostijl in mijn blog: Natuurlijke cosmetica van biostijl iets voor jou?
Wil je weten hoe ik omga met recensie vragen van bedrijven ? In mijn persoonlijke profiel overyvonne leg ik het uit.
Ook de fotofabriek heeft mij benaderd voor een samenwerking. En dankzij deze samenwerking hebben we eindelijk een fotowand met foto’s van onze rondreis in Canada in ons huis! Het hoe en wat lees je in mijn blog: Foto’s in je interieur, word je daar echt gelukkiger van?
Voor boekrecensiesblog schreef ik weer twee recensies. Deze keer de delen vier en vijf van de zeven zussen reeks: ‘De zeven zussen: Parel’ en ‘De zeven zussen ‘Maan’
De komende twee weken deel ik in elk geval mijn recensie van de handcrème en de anti age (ja ja..) gezichtserum met jou. Ook staan er twee heerlijke recepten voor je klaar: Stamppot rode bieten en gehaktballen in tomaten saus. En ik deel met jullie de laatste trends op het gebied van badmode met jullie! Want ook in je tuin wil je trendy kunnen zonnen! Uiteraard lees ik tussendoor nog hele leuke boeken en plaats ik de recensies daarvan op boekrecensiesblog.nl
In samenwerking met the online retail company komt er een leuke winactie. Dus stay tuned!
Ik ben wel heel nieuwsgierig naar jou. En dan met name naar welke columns, recensies of onderwerpen jij het liefste leest op overyvonne? Waar moet ik volgens jou vaker over schrijven of meer met jou delen? Suggesties, tips en onderwerpen zijn welkom! Want het schrijven is mijn hobby, is schrijf uiteindelijk voor jou, de lezer. Dus kom maar door met suggesties!
Ik kijk omhoog en zie niets. Helemaal niets. Geen flikkerende lampen, geen strepen, geen wolken. Alleen een strakblauwe hemel. En het is stil…
Tijdens mijn wekelijkse hottubavond, wellness in eigen tuin mag nog wel, leg ik mijn hoofd op de rand van de tub. Langzaam begin ik te drijven. Dobberend in het warme water staar ik naar de lucht.
Normaal is de lucht vol strepen. Lijnen die alle kanten opgaan, zonder elkaar te raken. Duizenden mensen reizen boven mijn hoofd. Ik vraag mij altijd af waar die vliegtuigen vol mensen naar toe gaan.
Nu is het anders. Het is stil in de lucht. Zelfs de wind is gaan liggen. En in deze stilte bedenk ik mij hoe surrealistisch de wereld in een paar weken tijd geworden is.
Amper drie weken geleden maakten we nog vakantieplannen, omhelsden we elkaar en was er niets wat ons tegenhield. En nu? Nu is alles anders. Stil wachten we op dat wat komen gaat. Zonder het gevaar echt te kunnen zien. Wetende dat het komt…
Landen om ons heen zijn op slot, grenzen gesloten. Wij hebben nog (!) de vrijheid om naar buiten te gaan. Beperkte vrijheid. Het amber alert is afgegaan: Hou afstand!
Massaal wordt er gehoor aangegeven, door de meesten… Volgens mij denken sommigen nog steeds dat ze geen rol hebben in dit hele verhaal. Onbegrijpelijk. Afgelopen week verwoorde Marc Marie Huijbregts het in De Wereld Draait Door heel mooi: “Ga ervan uit dat jij het hebt en handel ernaar!”
Terwijl het warme water mij troostend omarmt, besef ik dat we het zo slecht nog niet hebben. We kunnen thuis veel doen, zijn gezond en met elkaar. Er is genoeg eten en drinken (Lees goed: er is genoeg!!). Ook ontstaan er mooie(digitale) initiatieven om met elkaar in contact te blijven. De saamhorigheid is groot. En laten we dat gevoel vast houden.
Terwijl het om mij heen stil blijft, zet ik de muziek aan. Ik luister naar het prachtige nieuwe nummer van Di-Rect: ‘Soldier On‘. En de zin “Ain’t nobody out there as brave as you” raakt mij.
Laten we de komende tijd allemaal dapper zijn. Laten we ondanks het dreigende gevaar, van elke dag een mooie dag maken. Voor iedereen. Pas goed op jezelf, denk om elkaar, wees dapper, hou afstand ‘and Soldier on!’
En dan wordt dit virus vanzelf stil. Net zo stil als de lucht ….
Wil jij ook dat het virus stil wordt? Deel deze column en wie weet helpt het een klein beetje…
Welkom op mijn vernieuwde site! Een site waar ik met veel plezier alle leuke dingen van het leven met je deel. En dat is dan ook direct mijn motto: Leef, geniet en maak er een mooie dag van!
Een jaar geleden ben ik met veel plezier begonnen met schrijven. En dat doe ik nog steeds. Het afgelopen jaar heb ik veel geleerd. En ontdekt dat ik nog veel meer te leren heb. Onder andere over vindbaarheid en zichtbaar zijn als blogger.
Je bent als blogger een speld in de ‘google hooiberg’. De columns en blogs die ik schrijf staan ergens op bladzijde zeshonderd en nog wat van google. En we weten allemaal dat we niet verder kijken dan de eerste pagina …
Maar hoe zorg je er dan voor dat je zichtbaar bent? Via social media! En laat ik daar nou een haat -liefde verhouding mee hebben. Voor mij als blogger is het echter een onmisbare manier om zichtbaar te zijn. Maar de tijd en inzet die het kost zou ik liever aan iets anders willen besteden.
Maar ook jij bent voor mij belangrijk in het vergroten van mijn ‘bereik’. Hoe? Door mijn berichten op social media te liken en te delen. Ook het plaatsen van een reactie onder een post op social media helpt mij om meer lezers te bereiken. Natuurlijk alleen wanneer je het artikel, de blog of column die ik plaats écht leuk vindt!
Door het liken en delen zien jouw lezers en volgers dat jij iets leuk vindt (facebook) en wie weet wekt dat hun nieuwsgierigheid. En instagram bepaalt mijn plaats in het algoritme, mede afhankelijk van het aantal likes en reacties. Daarnaast vind ik het erg leuk om te weten wie mijn lezers en volgers zijn. Een column op mijn site wordt meestal door ongeveer 100-200 lezers gelezen. Het aantal reacties is gemiddeld 10-15. Een groot verschil, dus ik ben wel nieuwsgierig wie de andere ruim 100 lezers zijn. En als al die lezers mijn posts zouden liken en delen… Enfin je snapt het wel.
Bij deze vraag ik jou dus om een actie en of een reactie. En voor nu hoor ik graag wat je van mijn nieuw site vindt. Ook feedback en tips zijn welkom. Want ik schrijf voor jou. Dus jouw mening is belangrijk! Nu mijn site vernieuwd is hoop ik je wekelijks te voorzien van een nieuwe column, blog, recept of boekrecensie. Tips voor uitjes, leuke boeken en lekkere recepten zijn altijd welkom! Reageren kan helemaal onder aan deze pagina. Even door scrollen dus..
Lieve lezer, laten we elkaar inspireren om elke dag iets mooier te maken. Zeker in deze bizarre tijd waarin een virus ons in de greep houdt!
Yvonne
Uiteraard ook van mijn kant extra aandacht voor de mensen die mij geholpen hebben met het vernieuwen van mijn site:
Website: Nick Doetjes
Foto’s: Renate Cazemier
Logo: Marja Datema
Styling (haar): Kapsalon Kreatief
Het huishouden. Lang getwijfeld of ik er over zou gaan schrijven. Maar na een column in de Telegraaf van stakende moeder Saskia, doe ik graag even mijn zegje.
Saskia, moeder van een stelletje pubers, gaat in staking. Waarom niet? Laten we als moeders met ons allen gaan staken! Ik zie het al voor me: alle moeders met de strijkplank onder de arm richting het Malieveld. De stofzuiger achter ons aan slepend…. Zouden we indruk maken?
Regelmatig heb ik het met vriendinnen over de onuitputtelijke bron die ‘het huishouden’ heet. Nog nooit heb ik één van hen horen zeggen: ‘Ik ben dol op rondslingerende sokken!’ Of ‘ik kan niet wachten tot er tandpasta klodders op de spiegel zitten’. En een uitpuilende wasmand heeft ze nog nooit een hoogtepunt bezorgd!
Tijdens zo’n gesprek blijkt dat we het huishouden allemaal op dezelfde manier aanpakken: in pyjama, haar ‘op zolder’ en blik op oneindig. Al mopperend en tierend zwieren we rond met sop en dweil. Huisgenoten worden geacht uit onze buurt te blijven en rigoureus opruimen is dan geen probleem. Of toch wel?
Wanneer we kwistig soppend om ons heen kijken, giert de endorfine door ons lijf! Een glimmende badkamer, lege wasmand en een stofvrije vloer maken van ons, héél even, de gelukkige huisvrouw.
En allemaal zijn we op zoek naar dé tip om het huishouden aangenamer te maken. Op Internet staan duizend en één handige tips. Van geweldige apparaten tot ouderwetse schoonmaakmiddeltjes.
Tijdens één van mijn zoektochten naar dé gouden schoonmaaktip, kwam ik online een interessant artikel tegen. Mannen blijken, hou je vast, voor zeven uur méér huishoudelijk werk per week te zorgen. Lekker bezig heren!
Maar dames wees gerust, de redding is nabij! Want uit een ander onderzoek blijkt dat mannen die schoonmaken, langer leven. Kijk, dat zijn onderzoeken waar je wat aan hebt! Dertig minuten huishoudelijk werk per week, verkleint voor mannen de kans op vroegtijdig overlijden met 28 procent. Hup hup heren, aan de slag!
Met dit gegeven, kun je samen gaan poetsen. Samen werken aan een gezonde leefstijl en een schoon huis. Klinkt goed. Uit eigen ervaring weet ik dat dat geen succes is. Want wat blijkt: mannen en vrouwen poetsen verschillend. Leerde ik op school dat je van boven naar beneden moet poetsen, de man poetst op zijn geheel eigen wijze zonder enige strategie. ‘Error’ voor mijn perfectionisme!
En dáár krijg ik weer stress van. Manlief ook. Weg achtentwintig procent vermindering van de kans op vroegtijdig overlijden.
Dan sta je voor de keuze: zelf poetsen of denken in oplossingen. En laat ik nou goed zijn in oplossingen bedenken. Dus hebben we een huishoudelijke hulp aangenomen. Zij blij met onze centen. Wij blij met een schoon huis. En daar word ik dan weer héél gelukkig van. En laat geluk nou heel goed voor je gezondheid zijn!
Ben jij wel eens in staking gegaan voor het huishouden? Deel je ervaring!
Sinds vijf jaar zijn wij de trotse eigenaar van Coockie. Onze, nu 21 jarige pony. En om direct maar met de deur in huis te vallen: ze is een kampioens pony! Nou ja, was. Voordat ze bij ons kwam, is ze met het poloteam van Wassenaar kampioen geworden. Een interessant verhaal over haar voorgeschiedenis en de polo sport. En de betekenis van haar echte naam: Droga blijkt schokkend te zijn. Later vertel ik in een uitgebreide blog hier meer over.
Terug naar het heden. Coockie en haar peesblessure. Al ruim een half jaar loopt ze niet lekker. Soms een paar dagen goed, dan ineens weer kreupel. Nooit ‘stokkreupel’. Het besluit tot een paar weken rust, heeft geen resultaat. Andere mogelijke oorzaken zoals bijvoorbeeld een hoefzweer, hebben we uit kunnen sluiten.
Met haar voorgeschiedenis in ons achterhoofd, en mede gezien haar leeftijd, weten we dat haar kreupelheid wel eens een serieuze oorzaak zou kunnen hebben. En wat doe je dan? We besluiten een afspraak te maken bij de paardenkliniek in Wolvega. Het is een spannende dag wanneer we met Coockie in de trailer richting de kliniek rijden.
Tijdens het longeren op zowel een harde, als zachte ondergrond, loopt ze daar overduidelijk kreupel. De buigproef bevestigt dit. Vervolgens word er van haar voorbenen een röntgenfoto en een echo gemaakt. De oorzaak van haar kreupelheid word gevonden: Subacute tendinopathie oppervlakkige buigpees. Oftewel: een peesblessure als gevolg van slijtage van het peesweefsel.
Een harde waarheid. De pees blijkt dusdanig slecht te zijn dat er een risico is op een spontane scheuring bij inspanning. Per direct rust, niet meer rijden en overdag in een afgezet stukje weiland. Al snel begint de dierenarts over behandelmogelijkheden. Ik denk aan rust, opbouw schema, juiste bekapping en fysiotherapie. Blijkt dat er tegenwoordig veel meer mogelijk is. De nieuwste behandeling is stamceltherapie. In de beschadigde pees worden stamcellen getransplanteerd. Deze cellen kunnen zich delen en ontwikkelen tot andere type cellen of weefsels waardoor ze het herstel kunnen stimuleren. Met name bij acute peesproblemen en bij jonge paarden zijn de resultaten erg hoopgevend, meestal ruim 80% kans op herstel.
Voor Coockie wordt de kans op herstel op 60% geschat. Onduidelijkheid over de duur van de peesblessure en haar leeftijd verkleinen deze kans. Zonder direct te besluiten of we voor de behandeling kiezen, gaan we eerst weer met Coockie naar huis. Met de offerte voor de kosten van de behandeling op zak. Hoe verdrietig dit moment ook is, het heeft ook iets moois. De band tussen onze dochter en Coockie wordt, emotioneel, duidelijk. Als ik hier aan terug denk, krijg ik nog een brok in mijn keel.
Een dag na het onderzoek zijn gaan we thuis om de tafel zitten. Wat gaan we doen? Er is geen twijfel over wel of niet behandelen. Dus een week later, pony weer op de trailer en nog een keer richting Wolvega. Coockie moet na de stamceltherapie een nacht ter observatie in de kliniek blijven. Zonder complicaties is ze de volgende dag weer terug op stal. Inmiddels hebben we in overleg met de dierenarts besloten om ook aanvullende lasertherapie te gaan toepassen. Omdat er nog weinig duidelijk is over de combinatie van stamceltherapie en lasertherapie, kunnen ze niet aangeven of dit echt een meer waarde heeft. Zeker gezien haar leeftijd. Deze keuze is volledig aan ons zelf. Na 2 weken lasertherapie, inclusief overnachtingen in de kliniek, zit de behandeling erop. De periode van afwachten is aangebroken.
Na twee maanden rust is het tijd voor de controle echo. We gaan weer richting Wolvega. Een inmiddels iets breder geworden Coockie stapt in alle rust op de trailer. Totaal niet bewust van deze belangrijke dag. Gespannen kijken we toe als Coockie gelongeerd wordt. Het ziet er prima uit. 100% Rad, totaal niet kreupel. Ook de echo laat geen afwijkingen meer zien. Een meer dan tevreden dierenarts geeft ons het goede nieuws: de pees is (bijna volledig) hersteld. Zelfs wij als niet medici kunnen het verschil in structuur op de echo duidelijk zien. Beter nieuws kunnen we niet krijgen!
De komende drie maanden gaan we aan de slag met een revalidatie schema. Daarna volgt nog een controle echo. De komende tijd blijft spannend. De verwachtingen zijn erg hoopvol. Spring- en cross wedstrijden zitten er niet meer in. Maar een rengalop over het strand wel. En daar gaan we voor. Niets heerlijker dan galopperen over het strand. Met aan de ene kant de zee en aan de andere kant het zand. Verder niets. Alleen ruiter en paard. Ik hoop het zo voor Coockie en onze dochter. En wij als ouders kijken dan vol trots naar dit duo. Wetende dat het een lieve duit heeft gekost. Maar het is het meer dan waard!
Hoe kan het dat ik zonder enige inhoudelijke kennis ergens naar kijk en er kippenvel van mijn kruin tot aan mijn kont van krijg? En wat zorgt ervoor dat ik de hele dag vol emotie, adrenaline en een wauw gevoel naar dit spektakel te kijken?
Deze twee vragen kwamen in mij op, een dag voor de Friese Hengstenkeuring. En als ik social media en het internet mag geloven ben ik niet de enige die deze dag aan de tv gekluisterd zit. En ik weet nu al dat ik met mijn overbuurvrouw ga appen. Over paarden. Friese paarden. Iets waar we het hele jaar niet samen over praten. Maar deze dag wel. Waarom toch?
The king of the stallions
Ter voorbereiding van deze column ben ik mij op het internet wat gaan verdiepen in de Friese Hengsten keuring. Al snel zit ik filmpjes te kijken van Jasper 366. Je kunt er niet omheen. De afgelopen jaren was hij publiekslieveling. Oftewel “The king of te stallions”. En weer voel ik kippenvel. Overal! Zodra Jasper in de ring verschijnt voel je de impact die hij heeft op het publiek. Niet voor niets, want de afgelopen jaren heeft hij zich meer dan bewezen in de Friese paardensport. Ik kan je geen lijstje opnoemen van alles wat hij behaalt heeft. Zoals eerder gemeld heb ik geen verstand van deze tak van sport. Maar ik heb wel verstand van emotie. En van gevoel.
Want dat is wat Jasper 366 mee brengt in de ring: Emotie. Nog voor hij ook maar aan zijn ronde begint hebben mensen tranen in hun ogen. Het publiek staat op. Telefoons komen te voorschijn. Handen worden opgewarmd om te klappen. Zodra Jasper 366 begint te lopen, neemt de volume van de muziek toe. In 2017 doet hij zijn ronde op het nummer ‘Liberté’ van Dj Parla. In 2018 danst hij door de piste op het nummer ‘What ever you want’ van Status Quo. En in 2019 laat hij zijn “moves” zien op het nummer ‘Annimal’ van Martin Garrix. Want dansen, dat lijkt Jasper 366 te doen zodra hij in de ring komt. Dansen van blijdschap? Trots? Of danst hij omdat hij weet dat hij het publiek daar blij mee maakt?
Kan een paard aanvoelen dat hij favoriet is?
En hiermee kom ik direct bij mijn volgende vraag: wat krijgt een hengst mee van zijn populariteit? Zou hij hier iets van merken? Kan een paard aanvoelen dat hij favoriet is? Geen idee. Maar elk jaar zie je een aantal hengsten in de ring die dit zeker lijken te kunnen. Maar ondanks hun goede voorkomen, prestatie en uiterlijk, blijft Jasper 366 de hengst die het publiek het meeste lijkt te raken.
In 2019 werd tijdens zijn presentatie de vraag gesteld: ‘is hij er volgend jaar weer bij?’ Ik weet het niet. 364 dagen per jaar volg ik niets van de Friese hengstensport. Dus misschien is deze vraag allang beantwoord. Morgen om deze tijd zullen we het antwoord zeker weten. Want komt deze fenomenale 25 jarige hengst, nog een keer naar dit spektakel? Of geniet hij thuis in alle rust van de roem en eer die hij de afgelopen jaren behaald heeft? En wie krijgt dan morgen het publiek van zijn stoel? Alwin 469? Of neemt Jasper 366 zijn zoon Beart 411 dit stokje van zijn vader over? En lukt het Jurre 495 om voor de vierde keer op rij kampioen te worden? Kortom, genoeg redenen om morgen binnen te blijven. Op de bank. Voor de buis.
Het wordt vast weer een prachtige dag met mooie paarden, opzwepende muziek en al die bijzondere verhalen achter dit unieke ras. En genieten van een stukje Friese trots en saamhorigheid. Volgens mij is dat ook wat ervoor zorgt dat we tot tranen geroerd zijn. Het is iets van ons. Van ons allen. Samen zijn we even één. Sport verbroederd, muziek raakt je. En samen met dit edele dier kan het niet missen dat we morgen weer volop gaan genieten. Veel plezier!
Wat denk jij: Is Jasper 366 er mogen bij? En wie is jouw favoriet? Laat het mij weten in een reactie.
Och, och, och, wat was er afgelopen week op social media veel te doen over de jurering. Het merendeel van de kijkers was het niet eens met de punten verdeling. Fans vielen massaal over de lage scores van Lucas Hamming. ‘Schandalig, doorgestoken kaart en waardeloos’ waren een aantal kritieken die je op social media voorbij zag komen.
En over ‘lijden’ gesproken, tenor Eric Reddet is ternauwernood aan zuurstoftekort ontsnapt.
Benieuwd naar de optredens én het jurycommentaar, is Nederland zondagavond weer massaal voor de beeldbuis gaan zitten. In deze vijfde aflevering moesten de kandidaten niet alleen het orkest dirigeren, maar ook een koor, sopraan of tenor lijden. En over ‘lijden’ gesproken, tenor Eric Reddet is ternauwernood aan zuurstoftekort ontsnapt. Totaal onverwachts krijgt Monic Hendrickx een black-out. Midden in het stuk ‘La donna è mobile’ van Verdi’s opera Rigoletto, is ze totaal van slag waardoor Eric maar door moet zingen met een hele lange uithaal tot gevolg… Net op tijd krijgt Monic weer grip op de zaak en kan Eric opgelucht ademhalen voor de volgende noot. Gelukkig voor haar blijkt de liefde van Dominic Seldis verder te gaan dan haar glitterbroek, dus krijgt ze van hem alsnog 7 punten. Of zoals Dominc zelf als commentaar toevoegt: liefde maakt blind. Het moge duidelijk zijn…
Dat er weinig liefde voor Stefano Keizers zijn optreden en outfit was, werd pijnlijk duidelijk tijdens de jurering. Deze week had Stefano gekozen voor een uiterlijk geïnspireerd op Klaus Nomi, beter bekend als de eerste zanger die erin slaagde een mengeling van operamuziek, popmuziek en vaudeville op geloofwaardige wijze te vertolken. (Wikipedia, bedankt..). Overduidelijk had hij meer tijd in zijn uiterlijk dan in zijn dirigeer werk gestoken. Eénmaal op de bok, liet Stefano zich mee voeren door de muziek waardoor er van dirigeren geen sprake meer was. Of zoals sopraan Francis van Broekhuizen kort samenvatte: “Jij mag nooit meer een aria dirigeren”. In aftertalk blijkt Stefano het volledig met haar eens te zijn en is hij blij dat Nederland verder gespaard is gebleven van zijn dirigeer ehm…kunsten?
Wat mij betreft doet hij zichzelf daarmee te kort!
Resten er nog twee kandidaten: Tatum Dagelet en Lucas Hamming. Twee kandidaten die ontzettend zijn gegroeid in hun rol als dirigent. Wanneer Lucas op de bok laat zien dat hij zowel het koor, het orkest als een sopraan op ogenschijnlijk eenvoudige manier door een opera kan dirigeren, krijgt hij een staande ovatie. Met het dirigeren van ‘Die strahlen der Sonne’ krijgt hij eindelijk zijn welverdiende 30 punten. Op social media, legt Lucas zelf meer de nadruk op zijn wijd openstaande mond tijdens het optreden. Wat mij betreft doet hij zichzelf daarmee te kort!
Maar het bleef stil, op die overduidelijke oh shit na…
Ook Tatum haar expressie was in deze aflevering niet te missen. In plaats van de laatste maat te slaan, vergiste ze zich in de laatste tel en riep al springende op de bok: oh shit! Inderdaad, oh shit, want wat was het een heerlijk fanatiek optreden. Tatum dirigeerde in deze aflevering Bizets ‘Mars en Koor, act 4’ uit de opera Carmen. Een heerlijke opzwepend en meegaand muziekstuk. Up tempo danst haar haar heerlijk mee op het ritme, van begin tot einde. Alhoewel, het orkest en koor zit net als het publiek nog steeds te wachten op het einde. Lange tijd heb ik nog naar de tv gestaard in de hoop dat Tatum alsnog die laatste maat zou slaan. Maar het bleef stil, op die overduidelijke oh shit na…
Al met al was het weer een heerlijk uurtje genieten, lachen en swingen. De humor van Francis van Broekhuizen was weer om te gieren en de jury was deze keer absoluut beter in vorm dan de voorgaande aflevering. Ik ben benieuwd naar het commentaar van de social media juryleden deze week! In elk geval zijn de volgers van dit programma het nog lang niet met elkaar eens over de mogelijke winnaar. We laten ons de komende weken nog maar even verrassen, al zullen we vast niet meer zo verrast worden als wanneer Stefano Keizers op de bok klimt…
Ik ben wel benieuwd wie volgens jou winnaar van maestro 2019 moet worden. Laat het me weten in een reactie!