Een nieuwe keuken

door Yvonne

Hoe ik de keukenboer van zijn koekjes afhielp…

 

Mevrouw, wilt u zwarte of chromen greep lijsten? En wilt u één of twee besteklades? Van welk materiaal wilt u de wasbak, de kraan en het zeeppompje? En hoe hoog moet het aanrecht worden?  AAARGH! Ontzet kijk ik de keukenverkoper aan. Hoeveel vragen kun je in twee uur tijd aan mij stellen?

Alsof de keukenboer zo gek is om de keuken aan ons te geven…

Het begon allemaal zo gezellig. Eindelijk na 14 jaar zijn we zover: we kopen een nieuwe keuken! Niets we krijgen een nieuwe keuken, gewoon kopen. Lang voor gespaard en hij wordt uit eigen portemonnee betaald. Best apart dat we altijd zeggen: we krijgen een nieuwe keuken. Alsof de keukenboer zo gek is om de keuken aan ons te geven…

Terug naar onze laatste afspraak bij de keukenzaak. Druk kauwende op mijn derde lotus koekje, staar ik afwezig naar de verkoper. De hele roze wolk waarop ik zat toen we naar de winkel gingen is uit elkaar gespat. Natuurlijk begrijp ik heel goed dat al deze zaken belangrijk zijn. Maar ergens zijn de keukenverkoper en ik elkaar kwijt geraakt. Ik weet, met dank aan het advies van onze interieurstyliste, precies wat ik wil: een zwarte keuken, op goede hoogte, praktisch ingedeeld en een lust voor het oog. Hoe moeilijk kan het zijn?

Maar om dat te bereiken moet ik me door dit vragenvuur heen worstelen. En zoals het in het echte leven gaat, heb ik aan manlief op dit moment vrij weinig. Hij vindt alles wel best. Is van het soort: het komt zoals het komt, en dan komt goed. En ik wil het graag precies zó hebben als ik in gedachten heb, en ook zo praktisch mogelijk. Want ik besef mij terdege dat we de keuken niet zomaar retour kunnen brengen. Na het plaatsen kan ik vast niet met het bonnetje naar de winkel gaan om de keuken te ruilen.

Bedoel, ik heb het ook wel verdiend, nadenken kost ook energie!

De druk op mijn schouders is dus enorm. En terwijl ik mij door de vragen van de verkoper heen worstel, heb ik mij op de koekjes gestort. Twee uur geleden zei ik nog heel heldhaftig: Ik hoef geen koekje! Inmiddels is koekje nummer vier in mijn mond verdwenen. Bedoel, heb het ook wel verdiend, nadenken kost ook energie!

Omdat ik het nut van al die vragen echt wel snap, heb ik mijzelf even vermanend toegesproken. Uiteindelijk besluiten we voor zwarte greep lijsten te gaan, bepalen we de hoogte van het aanrecht, beslissen we dat we twee besteklades nodig hebben en gaan we voor een RVS kokend water kraan met bijpassende wasbak en zeeppompje. En zie daar: een zwarte keuken, op goede hoogte, praktisch ingedeeld en een lust voor het oog. Blij verlaten we de keukenzaak, kauwende op, het welverdiende, koekje nummer vijf.

Benieuwd naar het eindresultaat? Volg mij op instagram of facebook. Volgende week deel 2 van onze nieuwe keuken.

Oude keuken

Doorkijk van kamer naar keuken

You may also like

3 reacties

Karin 5 oktober 2019 - 09:45

Zie het al helemaal voor mij…..

Beantwoorden
Yvonne 10 oktober 2019 - 14:32

Hahaha, ik zie mijzelf ook nog precies daar zitten (koekjes te eten…)

Beantwoorden
Een nieuwe keuken; het eindresultaat! - Over Yvonne 11 oktober 2019 - 08:45

[…] mijn blog: een nieuwe keuken schreef ik uitgebreid over de keuzes die we tijdens het uitzoeken moesten maken. De roze […]

Beantwoorden

Reageren op deze blog

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.